Gezi Notlarim

Sonunda beklenen kar geldi.
Kimine huzur verdi , kimine çile çektirdi...
Fotoğrafları çekerken benim de parmaklarım dondu!!
Ama herşeye değdi , bu soğukta gezen birkaç deliden biri olmak güzeldi :))

Devlet Tiyatroları Ocak ayı broşüründe görüp adına kandım ve bu akşam işyerinde ki arkadaşlarımı da peşime takarak gittim. Broşürde konusu hakkında hiç detay bilgi yer almadığı için zaten bir takım tereddütlerim vardı. Son gün internetten okuduğum yorumla bu tereddütlerim üst seviyelere tırmandı ama hiç bir zaman başkalarının yorumları ile hareket etmediğim için kararlı bir şekilde oyuna gittim. Ve okuduklarımı bir bir oyunda yaşadım :))

Öncelikle oyun neden yazılmış anlamadım , böyle usta bir oyuncu (Uğur Polat) neden bu oyunda heder edilmiş onu da anlamadım... Oyun tek kişilikti diyebiliriz sadece oyunu biraz renklendirsin d,ye ilk bölümde ,Yönetmen Cüneyt Çalışkur kızı Çağla Çalışkur'a ufak bir rol vermiş .Aslında iyi de etmiş , en azından onun güzel sesinden birkaç şarkı dinlemiş olduk. Oyun tek perde ama 2 bölümden oluşuyor , oyunun ilk bölümü "Kredi Kartı", ikinci bölümü ise "Vak'a aaa " yı konu alıyor ikisini birleştirince oluyor sana "Kredi Kartı Vak'a aaaa" :)) İki bölüm arasında doğru düzgün bir ilişki bile yok.

Çok üzgünüm ama Uğur Polat bile oyunu kurtaramamış :(((

Ama tabiki siz de benim gibi yorumlarıma aldırmadan gitmek istiyorsanız oyuna gidin , seyirciler arasında çok eğlenenler de vardı, yani herkes benimle aynı görüşte değildi :)

Anadolu Yakası tutkunu olarak hep Anadolu Kavağı ve Anadolu Fenerinden bahsedip durdum. Şimdi artık sıra geldi Avrupa Yakasının Kavağına ve Fenerine yani "Rumeli" ye ... 2 hafta önce aldık sırtımıza fotoğraf makinamızı ,vurduk kendimizi Avrupa yakasına. Önce karnımızı doyurmak için Rumeli Hisarında ki "Kale" ye gidip enfes bir köy kahvaltısı ettik. Henüz Kale'ye gitmemiş olanlarınız varsa mutlaka bir haftasonu denemenizi öneririm ama çok geç gitmemekte fayda var çünkü asıl mekanı oldukça ufak yer bulmakta zorlanabilirsiniz.

Karnımız doyduktan sonra istikamet Rumeli Kavağı.
Arabası olmayanlar için sanırım Sarıyer'den dolmuş/ring ve otobüsler mevcut gibi , birkaç defa yolda karşılaştığımız için sanırım diyorum çünkü asıl kalkış noktalarını tam bilemiyorum:( Meydana vardığımızda beklediğimden çok daha farklı bir yerle karşılaşıyorum. Burası AnadoluKavağına nazaran daha büyük bir yerleşim yeri ama bir okadar da bakımsız, sanki tüm evler kuvvetli bir rüzgarda denize karışacak gibi öylece duruyor. Belki yazın daha keyifli bir havaya bürünüyordur bilemiyorum ama kışın biraz ürkütücü ve hüzünlü geldi bana... Arabamızı meydanda ki balıkçıların olduğu yere bıraktık ve birkaç kare fotoğraf çekebilmek için deniz kenarında dolaştık. Her balıkçıda Kalkan görünce dönüşte kalkan yeme umuduyla fiyatını sorduk , sorduk ve cevabımızı aldık ,kilosu 150 TL miş!!! Sağolun biz almayalım alanada mani olmayalım diyerek oradan ayrıldık :D

Fenere doğru giderken yolda gördüğümüz "Garipçe" tabelası bizde bir merak uyandırdı ve sapmadan edemedik. İyiki de sapmışız Garipçe çok sevimli bir balıkçı köyü, ufacık bir yer. Meydanda erişte,peynir, kekik,vs.. satan teyzeler var. Bir anda İstanbul'un havasından çıkıveriyorsunuz. brkaç kare fotoğraf aldıktan sonra güzel bir havada erkenden gidip denizin kıyısında ki balıkçı da kahvaltı etmek yada güneş batarken gidip balık yemek için tekrar geleceğimizi söyleyerek oradan da ayrıldık. Ve sonunda Rumeli Fenerine ulaştık. Burayı çok sevdik fotoğraf için çok fazla malzeme vardı , nereyi neyi çekeceğimizi bilemedik...
İşte gözüme çarpan kareler ...